Każda kobieta jest inna i inaczej reaguje - jak poprosi to najpierw przedyskutuj z nią tą sprawę - bo ja naprawdę sądzę, że powinna zrobić to sama. Możesz ewentualnie spróbować doradzić jej jak ma im to powiedzieć ale prawda jest taka, że i tak musi przejść przez to sama. I to też powinna sobie uświadomić - powinieneś być dla niej wsparciem ale nie możesz zastępować tatusia dziecka, bo nic dobrego z tego nie wyjdzie

_________________

Gdybym miała przy sobie osobę, którą mogłabym nazwać przyjacielem - przyjaciółką (no załóżmy ze bylby to przyjaciel..)... chciałabym aby osoba ta..
-> była wsparciem w sensie nadal spedzała czas ze mna... rozmawiała etc.
-> pomagała mi czerpać radość z ciąży - probowala nakierowac moje myslenie na pozytywy bycia mamą... uswiadomiła ze dziecko=radośc, miłośc... Może jakieś zakupki dla Malucha... cokolwiek aby nie myslec o ojcu dziecka tylko o samym dzidziusiu.
-> Hmm.. no i chyba... to na tyle... Poprostu chciałabym zeby taki ktos byl.. wspieral... czasami moze wysluchał płaczu... - tylko nie jak przyszly ojciec... ale poprostu ktos kto nadal traktuje z szacunkiem,ba.. moze nawet większym z uwagi na to iż zostanie się mamą (samotną niestety... ale za to silną i kochającą ponad zycie swoje dziecko..)

A co do tatusia dziecka... to szkoda zachodu... no..jesli masz potrzebe to powiedz mu raz co o nim myslisz (ewentualnie przywal w buzke jak lubisz..) i ignoruj go..
Pozdrowka..!

_________________

witaj Tomku
Moje zdanie jest takie jak emilki (jak zwykle ) kłamstwo nic nie pomoże, ja też mam takiego super przyjaciela, który juz od 13 lat w trudnych sytuacjach zawsze mnie wspierał, ufam mu bo między innymi nigdy mnie nie okłamał, i zawsze nawet jak było bardzo źle przedstawiał sytuacje realnie. Natomiast co do kolesia to jestem za tym żebys mu lutnął raz i poządnie, ja bym mu tez przywaliła.
no i rób to co an-ka pisała - napewno tego własnie najbardziej potrzebuje

_________________

Dzien Dobry. Bezposrednio po pracy poszedlem z Magda na spacer. moja rozmowa z nia przebiegala mniejwiecej tak:

Madziu, porozmawiaj dzis z rodzicami, musza o wszystkim wiedziec. Uwierz mi, ze choc teraz wydaje ci sie to straszne to wlasnie z ich strony bedziesz miala najwieksze wsparcie. A co do Piotrka...zapomnij o nim, nie nadaje sie na meza ani na ojca, to rozwydzony gowniarz na wychowaniu rodzicow. Jestes piekna i inteligentna dziewczyna, napewno znajdziesz jeszcze wspanialego meza, cudownego przyjaciela i kochajacego ojca, ktory zaopiekuje sie wami.

Mniejwiecej tak brzmiala moja wypowiedz, gdy to powiedzialem, mialem wrazenie ze Magdzie jakby na chwilke ulzylo, pozniej przekonywalem ja do tego, aby dzis jeszcze porozmawiala z rodzicami i wlasnie tak chce zrobic.

no i cool

Tomek ja też jestem w klasie maturalnej. Moja sytuacja przedstawia się tak: ani studiów, ani pracy, ani faceta. Dobrze że chociaż rodzice ustawieni a matka na samym początku powiedziała że jak coś będzie nie tak to mogę zostać w domu i oni mi pomogą. Za facetem płakałam ponad dwa miesiące, płaczę zresztą nadal ale wiem że lepiej nam będzie bez niego. Taki (przepraszam Panie za wyrażenie) skurwiel nie zasługuje na bycie ojcem ani partnerem. To moje zdanie.

_________________