Interesuje mnie co wami kierowało i dlaczego zostałyście samotnymi matkami. Pytanie do tych, które nie zostały po prostu porzucone przez faceta, ale musiały podjąć tą decyzję same lub wspólnie z partnerem. Jakie były motywy? I czy gdyby była taka mozliwość poświęciłybyście się dla dziecka i zostały z nim? Gdzie jest ta granica, do jakiej facet może się posunąć? A te z was które facet po prostu zostawił- czy walczyłyście o związek za wszelką cenę, czy łatwo pozwoliłyście mu odejść unosząc się dumą i honorem?

_________________

A można wiedzieć czemu cię to interesuje

no wlasnie

Ano właśnie

_________________

Z powodów osobistych, tzn. sama się zastanawiałam nad tym. Ale nie chcę podejmować pochopnie decyzji.

_________________

hm wydaje mi sie,ze taką decyzje musisz podjac sama nie znamy twojej historii wiec ciezko nam jest cokolwiek powiedziec
kazda z nas przeszła co innego,kazda z nas kierowala sie róznymi powodami,za bardzo nie wiem jak ci pomóc
ale ja bym walczyła,o związek,jesli by mi zalezalo,bo jesli tylko zw zgledu na dziecko to nie

Dzięki za odpowiedź. Zależy mi, ale chyba ciąża tak na mnie działa, że popadam w skrajności i nie potrafię się czasem zdystansować. A może to przez wcześniejsze doświadczenia, ale jak usłyszę parę słów za dużo to od razu sobie myślę o radykalnych decyzjach. Na szczęście te myśli już ode mnie odeszły.

_________________

hormony...lepiej pod ich wpływem nie podejmowac pochopnych decyzji ciąża to trudny stan
ja ciagle na wszystko narzekalam i czulam sie jak by nikt mnie nie rozumial heh
zycze powodzenia i szczesliwego rozwiązania

Ja się wypowiem, się mi opisywać znowu wszystkiego nie chce Ale u mnie było tak, że to ja podjęłam decyzję o samotnym macierzyństwie.
Z wielu powodów nie chciałam z nim być. Ojcem był dobrym, ale jak teraz tak patrzę na jego zachowanie względem Majki, to sobie myślę, że ojcem pewnie na pokaz był. Zeby być ze mną. A nie ma mnie to i Maja coraz bardziej olewana. Więc chyba słuszną decyzję podjęłam.
U mnie się okazało, że gość jest agresywny, zaborczy, zawsze musi mieć ostatnie zdanie, a mnie chciał traktować jak swoją własność. Do tego miał małe ambicje, dla niego Maja miała jedynie zawodówkę skończyć, a ja chcę dać dziecku wszystko, co tylko możliwe.
A poza tym, na koniec to już było tak źle między nami, że chyba go już bardziej nienawidziłam, niz kochałam i się rozstalismy.
Czy żałuję? Tego, że z nim nie jestem nie żaluję. Załuję jedynie, że nie okazał się lepszym człowiekiem, lepszym ojcem, lepszym partnerem.
No a w chwilach kryzysów katuję siebie myślami, że to na własne życzenia tak mam No ale wierzę, że sobie kiedyś ułożę życie z kimś, kto będzie mnie szanował naprawdę.

_________________

ja nie podejmowalam zadnej decyzji...to "zycie" podjelo decyzje

Monia, tak po prostu miało być Nic się nie dzieje bez przyczyny

_________________

Dzięki za odpowiedzi.
Nie chciałabym podejmować pochopnych decyzji, ale niestety mój poprzedni chłopak był bardzo chwiejny emocjonalnie i jak cos było nie tak to zrywał ze mną, a potem wracał. Miał swoje humorki i nie miałam przy nim poczucia bezpieczeństwa. Obawiam się, że teraz to czasami odbija się na moim związku bo jak cos jest nie tak to od razu myślę o najgorszym rozwiązaniu. Z kolei mój obecny partner też ma złe doświadczenia. A ciąża sprawia, że ja jestem bardziej wrażliwa i też mam czasami poczucie że nikt mnie nie rozumie, tak jak Paulette.
Dziewczyny życzę powodzenia, trzymajcie się, wiem że czasami lepiej być samemu niż z kimś kto niszczy nas i nasze poczucie własnej wartości.

_________________

BlackOut, no myślę, że to może faktycznie ciążowe hormony i złe doświadczenia determinują Twoje huśtawki nastrojów. Uważam, że każdemu należy się druga szansa i czasem warto dać szansę związkowi. Myślę, że jeśli ludzie się kochają, to sobie z każdym problemem poradzą
No a pośpiech i spontaniczność nie są dobrymi doradcami.
Pozdrawiam i samych słusznych decyzji życzę

_________________

Witajcie dziewczyny.
Ja też sama przechodzę przez ciążę. I nie mogę liczyć na nikogo, na partnera, na rodzinę. nawet moja przyjaciółka wyjechała ostatnio do USA na stałe. Mieszkam sama więc nawet do szpitala nie będzie mnie miał zawieść jak zacznie się coś dziać.
Ale jestem już w 7 miesiącu, i napewno nie podjęłabym innej decyzji. A ojciec mojej Juleczki, był ze mną 8 lat ale jak się dowiedział że jestem w ciąży kazał mi usunąć. A wiecie co w tym jest najdziwniejsze, że to jest taki niby bardzo religijny facet. Ale nie posłuchałam. Naszczęscie nic mi nie dolega, mogę normalnie pracować. A pracę mam bardzo dobrze płatną, wieć nie muszę być uzależniona od faceta. A on już się tez mną i dzieckiem nie interesuje. Ale jestem silna i wiem że dam radę. Dziewczyny nie poddawajcie się, jesteście silne, dacie radę. Pozdrawiam serdecznie

czarna u mnie podobna sytuacja, kochal mnie , heh ponoc, mowil ze chce dziecko, no moze nie teraz, ale gdyby sie zdarzylo z osoba ktora kocha to nie zostawi , heh i co.... pierwsze slowo , musisz usnunac ja tego nie chce,

nie zgodzilam sie , bo dla mnie od samego poczatku to zywa istotka a on ze gadam glupoty , to tylko komorka, hehe, szkoda slow

wiec jestem sama i tez w 7 miesiacu, a on do mnie ze niby zalezy mu na dziecku, heh ale ani razu nie zadzwonil nie spytal czy w czyms pomoc, jak bylo u lekarza czy dziecko zdrowe itp, wiec w d.... z nim

boli to , ze ktos kogo sie kochalo i kocha okazal sie kims innym niz sie myslalo

i pewnie ze jestesmy silne i damy rade, a oni....heh kiedys zaplacza ze tak postapili ze ich wlasne dziecko nie chce znac ojca

cześć Agniesia22krk, niestety tak czasami układa się życie.
Na kiedy masz termin, bo ja na 20 sierpnia.

Masz rację boli to że poznaje się człowieka za późno, i sama się zastanawiam czy chcę iść do sądu o ustalenie ojcostwa, bo wiem że dobrowolnie on dziecka nie uzna.
Ale jeszcze dwa miesiące i troszkę i będziemy miały kogo przytulać. Ja już bym chciała, czuję sią taka wielka, przytułam już 8 kilo, ale czuję jak by to było 20.
Miłego tygodnia i dużo zdrówka

dziewczyny zapraszamy na watek SAMA PRZEZ CIĄŻE. Tam napiszcie o sobie i swojej sytuacji... spotkacie tam dziewczyny które mają podobne problemy...... ponarzekamy wspólnie, czasem poplaczemy...... czasem cos sobie nawzajem poradzimy... itp:)