Witam, mam syna Jacka 07.04.2000, i córkę Magdę 30.10.2003, a teraz trzecia Kruszynka w drodze.
Kate, ja miałam podobny problem, jak Jacek poszedł do przedszkola. Ponieważ grupy były bardzo liczne, mój synek znalazł się wśród dzieci o rok starszych. I nie powiem, żeby to było dla niego dobre wyjście. Z natury nie należy do dzieci łatwo odnajdujących się w grupie, często wstydzi się odezwać, nie mówiąc już o śpiewaniu itd.... Przez pierwsze kilka miesięcy bawił się tylko i wyłącznie sam, chował się pod stoły.... Co ja z nim przeszłam to moje. Nie pomagało żadne tłumaczenie, dopiero szlaban na bajki i słodycze odniósł jakiś skutek. Dużą winą obarczam też wychowawczynie, bo po początkowym zostawieniu go samemu sobie przyzwyczaił się, ze nie musi uczestniczyć w normalnych zajęciach. Przeniosło się to w końcu też na problemy w szkole (właśnie ukończył 1 klasę w Niemczech)..... Historia długa i żmudna i działająca mi na nerwy.... Szkoda gadać, co ja miałam z nim w tym roku w szkole, gdy doszedł do tego wszystkiego jeszcze problem języka.... Porażka.
Oczywiście nie twierdzę, że Twój syn zareaguje podobnie. Ale w sytuacji, gdy będzie np chory, będziesz musiała jechać pół miasta po lekcje. Siłą rzeczy nie poznasz dobrze rodziców. A szkoła to też problemy między smaymi dziećmi, nawet bijatyki, na które musisz zareagować, nawet u rodziców. dlatego moim zdaniem, powinnaś nalegać i prosić, by go w końcu przenieśli. Udaj się nawet do dyrektora, a jeśli i on nic nie zrobi - do kuratorium. Start w szkole dla dziecka często jest bardzo dużym stresem, mozesz go choć częściowo zmniejszyć. Będzie się czuł też pewniej wśród kolegów, których zna. I Tobie też będzie łatwiej. A liczna klasa nie jest taka straszna - w mojej było 31 w podstawówce i 34 a LO.... I jakoś żyję i ja i nauczyciele
łał, ale się rozpisałam....
Naturalna kolej rzeczy,i on też właściwie się cieszy...jak zwykle przeżywam to bardziej niż on 
Tak samo było z przedszkolem. Staram się,żeby mój stres mu sie nie udzielał 
