Postanowiłam, że zanim napiszę post w którym powiem coś więcej o sobie... napiszę o pewnych problemach związanych z aktualną ciążą, otóż... jestem w ciąży dziś dowiedziałam się, że to nie tylko podejrzenia, jest to 4tydzień... (7tyg od momentu ostatniej miesiączki) - właściwie nie wiem o co w tym wszystkim chodzi, bo jak ginekolog zaczął mi wszystko tłumaczyć, to jeszcze byłam w szoku, bo idąc na wizytę wciąż miałam nadzieję, że jednak się mylę... mam 22 lata i nie planowałam tego, ale jak tylko gin robił usg i powiedział że ładnie się rozwija i w ogóle, to momentalnie zapomniałam, że chciałam wyjść z "pustymi rękoma" a właściwie brzuchem... a biorąc pod uwagę ile już ma ta fasolka, wychodzi, że wszystko się zaczęło po zaręczynach, no cóż nie zdążyłam zrobić to jak należy
... nie problem tkwi w tym, że jestem młoda, bo jak na swój wiek uważam, że jestem odpowiedzialna, mam stałą pracę choć czekam na przedłużenie na czas nieokreślony, trochę się martwię, że będą przez to komplikacje...ale to też nie jest najważniejsze... Boję się powiedzieć rodzicom, nie wiem jak to zrobić... mieszkam nadal z nimi, ale utrzymuje się sama, płacę za pokój, kupuję sobie jedzenie, ubrania itd., ale moi rodzice od początku uważali zawsze, że najpierw ślub później reszta, poza tym mój narzeczony aktualnie jest za granicą pracuję i mieszka tam, dopiero niedawno zaczęło wszystko iść w dobrym kierunku, ale jeszcze nie wszystko ma tam pozałatwiane żeby móc mnie ściągnąć, a teraz pojawi się dziecko, które już jak gin powiedział planowany poród będzie 21 stycznia. Kurcze, naprawdę nie wiem jak mam się zachować, nie cieszę się ani nie rozpaczam... czuję się zagubiona, bo nie mam tak naprawdę żadnego wsparcia, narzeczony za daleko, a rodzicom boję się to oznajmić i nie wiem nawet jak to zrobić... ale w końcu będę musiała to zrobić, tylko jak? Nie chcę z tym wszystkim zostać sama, żeby to mnie przerosło... Piszę do was, bo przejrzałam trochę forum i wydaję mi się, że znajdę u was choć trochę wsparcia, a może też znajdę jakoś sposób i odwagę na to by to powiedzieć rodzicom... bo jak na razie czuję, że jestem z tym wszystkim sama. Przepraszam jeśli w złym dziale napisałam, szukałam po wszystkich i w końcu się tak pogubiłam, że postanowiłam napisać w tym.
Chciałabym się wam jeszcze przedstawić, ale najpierw chciałam napisać co mnie gryzie.