Witam moje drogie,
ciekawa jestem jak oceniłybyscie taką sytuację: zajnuje sie swoim dzieckiem siedzac w domu i nie pracujac, maz pracuje na zwykly etat 8 godzinny, jego praca nie jest jakas bardzo odpowiedzialna, ma 2 osoby zamienne. Niezaleznie czy jestem chora i nie moge zajmowac sie dzieckiem, potrzebuje w ciagu dnia cos zalatwic waznego na miescie, musze pilnie jechac do dziekanatu i rozne takie inne moj maż nie bierze dnia dolnego ani nawet kilku godzin. Nie.. bo nie i juz. bez konkretnej przyczyny, po prostu musi pracowac. nie jestem w stanie nikomu oddac dziecka w opiece, moi rodzice tez pracuja, tesciowie rowniez, rodzenstwo pracuje, a znajomi daleko mieszkaja od mojego zadupia wiec glupio mi ich prosic. dzisiaj moj maz juz absolutnie przegina, jest na antybiotykach bo jest chory, przedwczoraj mial 39,5 st goraczki i jutro chce jechac do pracy mimo, ze wszsyscy mu odradzaja, wolne od lekarza dostal do konca tyg, ja jutro mam pilne sprawy do zalatwienia za ktore zaplace jak ich jutro nie wykonam, nie moge jechac z dzieckiem bo tez jest chore, po prostu nie moge tego odzlozyc. klocilam sie z mezem zeby dal spokoj i zostal choc jeszcze jeden dzien, ale on sie uparl i koniec. jak myslicie, czy to juz pracoholizm?

_________________
koko

kokoko a on to zwolnienie przedłożył pracodawcy

Może coś mu nie pasuje "w domu" i dlatego tak ucieka
Jesteś pewna, że nie ma nikogo na boku

Chyba pora porozmawiać

nie chcę być złym prorokiem, ale przyjrzałabym się bardziej co on faktycznie robi po pracy...bo może faktycznie dużo pracuje albo jednak ktoś się pojawił
mój mąż jest 100% pracoholikiem, a może raczej powinnam powiedzieć, że był, bo teraz co prawda też dużo pracuje, ale już zdecydowanie mniej niż kiedyś
a ja wtedy ciągle na niego czekałam i aż mną telepało, że ciągle jestem sama
aż doszło do takiej sytuacji, że zagroziłam rozwodem i wyniosłam się na parę tygodni do mamy...chyba zrozumiał, bo jest lepiej (żebym tylko nie przechwaliła)
poza tym kompletnie zmieniłam swój plan dnia, mam teraz czas dla siebie (paranoja - wcześniej też miałam, bo go wiecznie nie było a nie umiałam tego wykorzystać) i nie dostosowuję się do niego, ba - wreszcie zdecydowałam się na to, żeby rozwinąć troszkę moją karierę
ale u nas jest troszkę inaczej, bo nie mamy jeszcze dzieci

życzę powodzenia i pamiętaj: rozmowa - bez krzyków, ale mega stanowcza!
i...w sumie po to wychodziłyśmy za mąż żeby nam było lepiej a nie po to żeby się z nimi użerać, tak więc masz prawo do tego żeby poświęcał Wam czas i tym bardziej masz prawo tego od niego wymagać

_________________


*** Na zawsze w sercu mym [*] 7tc - III.2010 ***

ucieka z domu za wszelką cene... cos mu w domu nie odpowiada albo w pracy jest ktoś bardziej interesujacy...
porozmawiaj z męzem wyjaśnijcie sobie wszystko, powiedz ze takie życie Ci nie odpowiada,
powodzenia

_________________
OLIVIA
OLIVIER

może boi się zostać sam z dzieckiem? i dlatego ucieka w pracę?

Kokoko, z Twojego postu nie wynika, że on się gdzieś po pracy włóczy z niewiadomo z kim. Wynika jak dla mnie postawa patriarchalna. On pracuje, ty zajmujesz się dzieckiem. On, mimo choroby jest "odpowiedzialny" za wasz byt i pójdzie do pracy, choćby padł, a Ty masz tak sobie organizować życie by nie angażować w to jego. Spytaj go jak on widzi podział waszych obowiązków i kompetencji. Poobserwuj też model jego rodziny macierzystej. Wiele się dowiesz...

a wiesz moze jaka jest u niego sytuacja w pracy?
Może szefostwo jest takie a nie inne, nie toleruje zwolnien itp?
Znam jednego takiego pracodawce, co jasno okreslił, ze zwolnienie chorobowe = zwolnienie z pracy. Nic nie piszesz co i jak jesli chodzi o ten kierunek.
Niejednokrotnie moje koleżanki chodziły do pracy z goraczka bo o zwolnieniu nie było mowy, nie mówac juz o wolnym...
Nie oszukujmy się. W Polsce jest łamany kodeks pracy i nie sa to pojedyncze przypadki.

Oczywiscie to tylko taki mój zamysł, bo moze i faktycznie mąż jest pracoholikiem, bo takich tez nie brakuje, ale na forum w takim przypadku pomocy nie znajdziesz niestety, bo to choroba jak każda inna i trzeba ją leczyć.

Życzę ci powodzenia, a mężowi duzo zdrowia.

_________________
Piotruś *† 11 grudnia 2008r[*]
Michalina 11 grudnia 2009
Antosia 29 sierpnia 2013

jaki tam pracoholik... facet po prostu nie lubi prac kobiecych ale nie mowi tego wprost.

Ja też bardzo lubiłam swoją pracę przed ciążą i chętnie tam przesiadywałam... Ale to dziwne, bo on nie daje Ci żadnego wsparcia. Może też się na niego wypnij? Nie zrób obiadu, nie posprzątaj? Jak on nie, to Ty też nie...

nie pytaj nas tylko męża, myślę, że uzyskasz trafniejsze odpowiedzi

_________________
Nie wszystko złoto...