ignisfatuus pisze:
Witam, jestem matką od 11 miesięcy. Mam spokojną córeczkę, która od początku przesypia noce, czasami zdarza się jej teraz budzić i płakać z powodu ząbków. Chociaż ostatnio trochę jest jakby smutna i poirytowana, pewnie przeze mnie:(. Chcieliśmy z mężem dziecko i staraliśmy się dobrze do tego przygotować.
Nie mam już naprawdę siły. Nie wiem, co się ze mną dzieje, cały czas myślę, kiedy skończy się dzień, bo nie mam już siły się nią zajmować. Mąż jest w pracy do 17, ja pracuję tylko 3 godziny dziennie, wtedy jest z nią babcia, a później babcia sobie idzie.
Nie wiem, jak mam się nią zajmować, mam wrażenie, że ona się przy mnie irytuje, bo ja chcę odpocząć, a ona chce się ciągle bawić. To straszne uczucie widziec, jak własne dziecko jest rozżalone tobą. Nie wiem, co mam zrobić, nie mam siły i jestem stale zmęczona. Kompletnie nic mi się nie chce robić, nie gotuję obiadów w ogóle, nie wiem, co mam gotować i jestem załamana, bo dzidzia ma uczulenie od mleka i pochodnych, nie mogę jej tez dawać żadnych produktów, które mogą powodować uczulenie, bo od razu je dostaje - np. cytrusy, ryba czy truskawki..
No i nie wiem, co mam jej gotować, ciągle wydaje mi się, że je mało wartościowe rzeczy, bo ciągle to samo: królik i schab - reszta wykluczona przez lekarza. No i bebilon pepti z kaszką.
Jestem załamana, nie chcę, żeby moje dziecko się na mnie zawiodło lub zrobiło się przeze mnie nieszczesliwe..
Prosze, pomóżcie, co tu zrobić?
Weszlam na ten watek i powiem Ci wiem co czujesz
tez tylko czekam kiedy dzien sie skonczy kiedy te moje bzdziagwy beda spac i bede miec czas dla siebie mi pomaga mama nie mam faceta i czasem mysle ze jestem beznadziejna i nie ogarniam
rowniez mialy alergie na na produkty z nleka krowiego , mleko, pietruszke ale chyba im przechodzi
czasem mysle ze jak by mamy mojej nie bylo to te dzieci by sie zaplakaly na smierc
bo czasem nie mam cierpliwosci
Ciesze sie ze pwolutku wszystko wraca do normy. Naprawde nie ma sie czego bac!! 
.
M sie przyzwyczaja ze Ty wszystko robisz i w koncu sie kobieta załamuje-bo tak naprawde wszystko jest na jej glowie. Ale teraz juz widzisz jakie to przyjemne, wyjsc, wrocic jak Mala spi, spedzic z M przyjemny wieczor 
. Pierwszy tydzien byl ok, bo maly chodzil na 3-4 h dziennie do zlobka. Mialam chociaz te pare godzin dla siebie. Ale od tygodnia jestem 24 na dobe z dwulatkiem. Maly sie rozchorowal, wiec oczywiscie nie chodzi do zlobka. Uczepil sie go jakis wirus zoladka, wiec nawet spimy razem, bo maly pierwszej nocy obudzil sie zeby wymiotowac i teraz ja sie boje jak sam spi. Tak wiec od tygodnia jestem non-stop sama z chorym dwulatkiem, juz nie pamietam kiedy sie wyspalam, albo jak to jest porozmawiac osobiscie z czlowiekiem doroslym 
