Jak sobie radzić z dolegliwościami nerwicowymi w ciązy. Jestem w 29 tygodniu ciąży i ostatnio jestem bardzo nerwowa, wszystko mnie drażni, wczoraj w nocy miałam kołatania serca oraz drżenia całego ciała. Popiłam meliskę i przeszło, ale wiem, że nie zawsze melisa pomoże. Czy takie drżenia moga powodować skurcze?
Pojutrze idę do lek. i poproszę go o jakiś lek na "czarna godzinę".

Niestety na nerwicę leczyłam się jakis czas przed ciążą, całą ciąże przeszłam super do teraz. Czy są jakiś dziewczyny co też mają ten problem i jak sobie radzicie?

Co na to pan doktor?

_________________

Pytalam kiedys Pana Doktora i mozna brac hydroxyzyne

coz..opowiem czesc swojej historii... moze to kogos pocieszy
nerwica lekowa vel zaburzenia lekowe z lekiem napadowym oraz sporadycznymi atakami paniki meczyly mnie od jakichs 7 lat...zmienily sie w agorafobie ...nieraz bylo tragicznie....nieraz tak sobie i bywaly okresy zupelnego spokoju....nie bralam zadnych lekow poniewaz zwyczajnie jak to nerwicowiec balam sie ich a najbradziej utraty kontroli ...jakby nie bylo to psychotropy Bardzo duzo zrozumialam poprzez caly ten czas...po pierwsze...wszelkie nerwicowe stany nie przynosza uszczerbku mojemu zdrowiu fizycznemu...gdyz ich przyzyna lezy w 99% w psychice... sa one wynikiem ciaglych negatywnych mysli z ktorych z czasem zaczelam sobie zdawac sprawe...poniewaz czlowiek z reguly nie mysli swiadomie...nie zauwaza ze mysli czesto maja charakter czarnych scenariuszy...
Nerwica to paskuda straszna i nie zycze jej nikomu...ale mozna ja zwalczyc poniewaz jak sie okazuje jest w ogole niegrozna i sami sie w nia wpedzamy..ktos kto probuje leczyc ja tylko lekami powinien tez wiedziec ze jej tak nie wyleczy...poza tym trudno mowic ze to choroba...nie lubie tego stwierdzenia...wole zaburzenie
nie bede tutaj sie rozpisywac jak poradzilam sobie z tym..co robilam i kiedy...bo to nie ma sensu...jedno jest pewne...zaburzenia nerwicowe sa dla mnie niczym....czuje sie swietnie i co wazne czuje ze zyje...wszystkie moje decyzje sa podejmowane bez lęku...i w pelni swiadomie...to ze na swiecie pojawi sie moj syn bylo calkowicie zaplanowane z pelna odpowiedzialnoscia co w przypadku nerwicowca rzadko sie zdarza...to juz przeszlosc..i jezeli nawet beda pojawiac sie stany napiecia nerwowego czy leku...nie maja juz na mnie zadnego wplywu...
Polecam zastanowienie sie nad tym czego tak naprawde sie boimy lub balismy w ostatnim czasie poniewaz takie napady nie biora sie z powietrza....zawsze maja jakas przyczyne tylko trzeba w pelni swiadomie myslec o czym sie mysli
Czesto ludzie mnie pytaja jaka i gdzie przeszlam terapie bo podobno zachowuje sie jak czlowiek ktory pozbyl sie wiekszosci lękow i problemow u dobrego psychoterapeuty...a nigdy nie przechodzilam zadnej terapii

jezeli napady sa tak silne ze nie mozna sobie z nimi poradzic to lekarstwa rzeczywiscie sa dobrym wyjsciem ....ale nie wyobrazam sobie ze mogla bym je brac w ciazy...strach o dziecko wypedzil by mi nerwice z tylka za przeproszeniem

Oj Lila szczerze mówiąc też zawsze się bałam przyjmowania leków. Były ostatecznością. Muszę przyznać, że ja z nerwicą też wiele przeszłam, nauczyłam się z nią żyć i od dłuższego czasu mnie nie atakuje, no chyba że bardzo delikatnie i rzadko. Ale teraz trochę się wystraszyłam, że takie drżenie nie do opanowania spowoduje skurcze itp. Ja nie chcę brać nic w ciąży na stałe tylko chodzi mi o ratowanie takiej sytuacji jak mnie to dopadnie.

_________________

nic sie nie martw...nie zaszkodzi malenstwu...staraj sie zrelaksowac...jestes w stanie nad tym zapanowac...napewno wlasnie lek przed wystapieniem napadu powoduje ze jeszcze bardziej sie boisz... pozwol sobie go poczuc a zobaczysz jak szybko zniknie tym bardziej ze boisz sie o dziecko...ale nic sie nie stanie ..naprawde

Czy jest ktoś na tym forum?

_________________
DZIDZIA

kilkanascie tysiecy uzytkownikow a o co chodzi?

Może i ja się dopiszę:) od dwóch lat cierpię na nerwice hipochondryczną, co objawia się u mnie wsłuchiwaniem się we własne ciało i szukaniem w sobie chorób = co jakiś czas diagnozuje u siebie nowe schorzenie Staramy sie z mężem o dziecko jednakże czuję lęk przed ciążą, boję sie że będę bez przerwy latała do lekarza, a potem że będę w dziecku szukała chorób, co uniemożliwi mi normalne funkcjonowanie, wiem jak ten rodzaj nerwicy jest męczący. W każdym razie już sporo jesteśmy z mężem po ślubie i bardzo chcemy dziecka - nie chcę dłużej czekać, więc próbujemy ale tak naprawdę trudno mi sobie to wszystko wyobrazić.

Kasia.27 tu jest wątek o hipochondryczkach...może tu znajdziesz coś dla siebie co ci pomoże http://www.forum.e-mama.pl/viewtopic.php?t=25598

_________________
06.09.2007
13.07.1999

to zdanie swiadczy juz o tym ze nie bedziesz w dziecku szukac chorob bezpodstawnie....wlasna hipohondria wcale nie musi przelozyc sie na dziecko...najczesciej jest tak ze bedziesz sobie wyszukiwala choroby nadal a do dziecka bedziesz podchodzic z rozsadkiem

no padłam
sorry że nie na temat

_________________

no to ja tez moge sie przylaczyc cierpie na nerwice lękową juz od 8 lat i kiedy zaszlam w ciaze myslalam, ze to juz za mna, bo z kazdym napadem radzilam sobie bez lekow, po urodzeniu dzicka rowniez radzilam sobie swietnie, niestety jak tylko odstawilam Małą od piersi lęki powróciły, mialam nawet rodzaj leku przed wlasnym dzieckiem co bylo dla mnie najbardziej bolesnym przezyciem. koniec koncow skonczylo sie na 3 tygoniowym pobycie w szpitalu i niestety musialam zaczac brac leki. grunt ze jakos doszlam do siebie. tteraz jestem w trakcie psychoterapii grupowej i indywidualnej i mam nadzieje ze powoli wychodze na prosta. mam zamiar pozbyc sie tego swinstwa raz na zawsze!
goraco pozdrawiam.