Witam.
Mam trapiące mnie pytanie. Wiktorka zaczęła stawiać pierwsze samodzielne kroki, gdy miała 13,5miesiąca. Rozkręcała się powoli i po ok trzech tygodniach przechodziła samodzielnie od pokoju do pokoju, ale powolutku i ostrożnie, ale bez upadku.
Od trzech dni coś dzieje się dziwnego (CHYBA ) Zamiast rozkręcać się i chodzić coraz ładniej ona się jakby "cofa" w umiejętnościach. Zaczęła robić dwa kroki i jakby traciła równowagę upada. I znowu dwa kroki i upada. Już dziś prawie w ogóle nie chce chodzić, jakby wiedziała, że i tak upadnie. Wcześniej bardzo chętnie próbowała chodzić, mimo upadków. Nie dziwiło by mnie to, gdyby wcześniej nie miała takich sukcesów.
Dodam, że nigdy nie ingerowałam w jej naukę chodzenia, w sensie nie było chodzika, prowadzania za rączki,itp. Do wszystkiego doszła samodzielnie. Chodzi cały czas w skarpetkach z ABS-em.
Poradźcie coś. Czy mam się martwić czy cierpliwie czekać.

joaskad
Twoja córeczka zaczyna chodzić.To bardzo trudna i emocjonalnie angażująca umiejętność.Są dzieci, które chodzą hop - siup hurra i już,i są dzieci ostrożne które robią różne rzeczy powolutku z przerwami.
Twoja Wiktoria -jak sama piszesz należy do tych ostrożnych.Zaczęła,spróbowała i ....widocznie postanowiła jeszcze potrenować w niższych pozycjach.To nie jest stracony czas.Ten czas aktywności w niższych pozycjach jest BEZCENNY.
A poza tym zrobiła sobie....3 dni przerwy,nie 3 miesiące,ale 3 dni.Czy ty aby nie przesadzasz Mamusiu.Jeszcze się nachodzi w życiu.Widocznie mimo,że już złapała jak,jeszcze psychicznie nie jest gotowa.
Daj jej czas.Po prostu poczekaj.