|
Witam, widzę, że nikt tu nie zaglądał. Myślę, że nie tylko ja rodziłam w Bizielu. Napisze krótko, bo wiadomo, jak z maluszkiem jest. Moze miałąm akurat szczęście, ale od początku do końca spotkałam sie z zyczliwym personelem i jestem bardzo zadowlona z pobytu w szpitalu, porodu i opieki nad noworodkiem i za drugim razem też tam się wybiorę. NA izbienwiadomo, trzeba podać dane, wyniki itd., potem wołają lekarza, trzeba się przygotować i jest badanie. Satam specjalne wydzilone z zasłonami jakby boksy, to nawet jak jest kilka rodzących to nie są razem. Jak ja byłam oprócz mnie nikogo nie przyjmowali. Po badaniu okazało się, że mam rozwarcie na 5 cm - zawieźli mnie na usg aby sprawdzić jakie jest duze dziecko - i na porodówkę. Pomierzyli mi kości miednicy, zbadał mnie dokładniej lekarz i przy okazji przebił pęcherz płodowy i wody odeszły (nic nei boli) i wyszyło, że główka dziecka się nie wstawia, ale są skurcze to może za godzinę urodzę, bo na sali wyszło juz 7 cm. Podłączyli ktg i mogłam robić co chcę - chodzić, leżeć na boku, w kleku, robić przysiady itd. Pani doktor bardzo zachecała do przysiadów, żeby łatwiej główka zeszła, ale to nic nie dawało. Po kilku godzinach było t nużące i wtedy bardziej mnie wszystko zaczęło boleć, gdyż juz mi cierpliwosci brakowało - od początku skurczy w domu do wyjazdu do szpitala było 6 godzin i w szpitalu 5 godzin byłam zanim się zdecydowano na cesarkę. Po przewiezieniu na salę operacyjną jakieś 15-20 minut póxniej córeczka była na świecie cała i zdrowa, tylko trochę wymęczona. Jak mnie zszyli i przewieźli na salę połogową to mąż dał mi Zsie do karmienia i bez problemów mała jadła, mimo że ja nie czułam połowy swojego ciała (od pasa w dół). Na noc mała była na oddziale noworodków a w dzień mąż ją przewijał, podawał mi do karmienia i jakoś sobie poradziliśmy. Jak nie ma męża pomagają siostry. Po zdjęciu cewnika na drugi dzień trzeba już wstawać i chodzić - i tutaj każdy ma inaczej - jedna kobieta czuje się super inna ledwo żyje, bo znieczulenie na każdego inaczej wpływa. Ze mną 2 dni było ciężko, ale potem z dnia na dzień coraz lepiej. Po tygodniu już mogłam wszystko w domu robić i zajmować sie dzieckiem, gotować, sprzątać, parasować - tylko szybko się męczę. to tyle jakby byly jakies pytania to później odpowiem
|
Boję się tego porodu
bo ja wymyśliłam sobie że chcę na stojąco albo w kuckach-do końca,chodzi mi o to,że chcę zrobić wszystko(co z mojej strony)aby nie pęknąć i żeby mnie nie cieli.No i ile taka położna(tak+-)sobie życzy prywatnie w Bizielu.Na położnej własnej jakoś bardzo mi nie zależy,alenie wykluczam że się zdecyduje.Pozdrawiamy 
Ja nadal się do biziela wybieram.Już postanowione i zdania nie zmienię.A myślisz,że położne by pozwoliły być w pionowej pozycji jak dziecko już wychodzi?bo ja bym chciała uniknąć cięcia krocza.
,ale nie wiem ile w tym prawdy.
Położne bardzo miłe,ale wyszłam bez dziecka w brzuchu.
