Mam 23 lata i zaszłam w ciąże. Chłopak z którym to się stało nie jest dla mnie nikim ważnym, spotkaliśmy się wcześniej tylko kilka razy. Jestem jeszcze na studiach i bardzo się boję. Nie wiem czy powiedzieć o tym rodzicom, są z małego miasteczka i mogą nie zrozumieć! Boje się, że tata wyrzuci mnie z domu i przestanie wpłacać pieniądze na ukończenie studiów. Czuję się samotnie i źle... Słyszałam o aborcji i zaczynam się zastanawiać czy jest dla mnie jedyne wyjście w tej sytuacji??? Nie chce tego robić ale bardzo się boję, że nie poradzę sobie z dzieckiem gdy zostanę z nim zupełnie sama. Czy możecie mi pomóc? Co mam zrobić, czy mam podjąć się aborcji? A może istnieja jakieś organizacje które moga pomóc mi w przyszłości materialnie lub zająć sie dzieckiem? Proszę odpiszcie !!!

Ja bym sie nie zdecydowala nigdy na aborcje - bedziesz zalowala do konca zycia! A z dzieckiem sobie dasz napewno rade. Nie masz wkoncu 16 lat i jestes dorosla kobieta... Wiele z nas zostalo samych i sobie radzimy. Dziecko ci doda sily! A rodzice czemu cie maja wyrzucic? Powinnas z nimi moze porozmawiac.
Jesli chodzi o pieniadze, to dostajesz rozne zasilki, wiem ze w niektorych przypadkach to nawet 600zl. I alimenty...
A co z ojcem dziecka? Wie juz o ciazy? Co on na to?

_________________

Jeśli chodzi o rodziców to ja miałam podobne obawy. I byłam naprawdę pozytywnie zaskoczona tym jak oni to przyjęli. A teraz są zakochani w małym. Porozmawiaj z rodzicami jak najszybciej, będziesz wiedziała na czym stoisz. A aborcja to nie jest żadne wyjście..

_________________

Aewa, od razu ustalmy, że aborcja jest przestepstwem i nigdzie legalnie jej nie dokonasz. Jest też złamaniem pewnych norm etycznych. No i, co najważniejsze, może się okazać, że sie po niej nie pozbierasz psychicznie. Dleczego masz sobie nie poradzić? Wiele (miliony) kobiet sobie radzi, a Ty jedna miałabyś nie móc? Twoje koleżanki na studiach nie mają dzieci? Czemu zakładasz najgorszy wariant z rodzicami? Ich pochodzenie o niczym nie przesądza, a nawet jakby... to jesteś dorosłą kobietą, a nie dzieckiem Nawet na uczelniach są specjalne zapomogi dla studentów w trudnej sytuacji, stypendia socjalne i naukowe - wcale niemałe... Teraz jesteś w szoku, ale właśnie dlatego nie działaj pochopnie! Za parę tygodni może się okazać, że będzie Ci wstyd przed samą sobą, że w ogóle rozpatrywałaś taki wariant
Trzymam kciuki
Z rodzicami porozmawiaj od razu, nie ma co czekać. Oni zresztą też będą potrzebowali czasu na zaakceptowanie stanu rzeczy

Każdy się na pewno bał, gdy miał powiedzieć o ciąży - nio chyba że wyczekana itd.
Ja jestem sama, rodzice mnie nie wyrzucili.. po 2,5 rocznym związku zostanę samotną mamą, a wierz mi ze to tragiczne, kieyd kogos kochasz...
Ty sama podjełas decyzję, żę on to nie ten. A to wiele.

Poradzisz sobie wiec tym bardziej!

_________________

Witaj. Przede wszystkim, musisz powiedzieć rodzicom o wszytskim. Nie ma sensu odkładać tej rozmowy na później, bo co się odwlecze.. Rodzice, być może, zareagują inaczej, niż sobie wyobrażasz. Na pewno na początku będą w lekkim szoku, ale z czasem jakoś oswoją się z tą myślą, że zostaną dziadkami
Ja bym nie usunęła dziecka. Pewnie sobie myślisz, że nam łatwo tak pisać.. No ale każda z nas miała świadomość istnienia aborcji, mogła jej dokonać, jednak wybrałyśmy inaczej i żadna z nas nie żałuje ( tak myślę ). Jakoś się wszystko poukłada, zobaczysz!!
Istnieją organizacje, które pomagają samotnym matkom. Różne Domy Samotnej Matki, opieka społeczna. Dostaniesz alimenty od ojca dziecka. Echhh, jak tak sobie pomyślę o tym, co musisz teraz czuć, to jest mi Ciebie strasznie szkoda Ale zapewniam Cię, że za miesiąc wszystko będzie już wyglądało pozytywniej!!

_________________

Dokladnie! Nie zdazylam juz tego wczesniej napisac

_________________

No to się wtryniłam