Kurdę właśnie to jest temat... ciężko coś poradzić bo też mam ten problem.. tylko u mnie tatusiowie pojawiają się i znikają...
Może ktoś jedkan coś doradzi bo tez jestem ciekawa..

Cześć dziewczyny. Czytam wasze historie i sama nie wiem czy dobrze robię tu przychodząc. Mojego problemu, przy waszych, może nawet nie powinnam nazywać problemem :/
Ale co tam - i tak nie mam komu się zwierzyć
Jak widzicie mam juz dwóch kochanych synków i mam męża.. cały czas tego samego Na pierwszą ciążę zareagował normalnie (bez większych zachwytów - a było to po 2 latach małżeństwa). Było super bo naprawdę się mną opiekował, nie mogę złego na niego powiedzieć.
Druga ciąża - już pomocy za bardzo nie było, ani jakiegoś lepszego traktowania. Chciałam drugiej ciąży to mam!
Do dzieci cierpliwości nie ma. Starszy w przedszkolu mówi, że nie chce do domu bo tata tylko krzyczy i bije. Robi się niedobrze, bo nerwy mu puszczają. Chociaż z tym biciem to takiego problemu nie ma, bo ja nie pozwalam, ale krzyk jest z byle powodu.
Teraz jak powiedziałam mu, że jestem w drugim miesiącu ciąży to mnie wyśmiał, że chyba sobie żartuję i wielkopańskim głosem wygłosił krótkie "super!!!" i odtąd się w ogóle na ten temat do mnie nie odzywa!
Wiem, że mnie nie zostawi ale jest mi strasznie przykro. Z kim mam się dzielić swoją radością???l

_________________

Oj.. nie mów nawet że Twój problem nie jest problemem.. BO JEST.. współczuję Ci bardzo..
Mi też brakowało tego żeby podzielić się z kimś tą radosną (jakby nie było) nowiną..a tu mój facet wręcz zemdlał z wrażenia i stwierdził ze musze usunąć..( teraz jest moim mężem ).
Wiem że to trudne.. ale może powinniście iść razem do psychologa? Z tą nerwowością? Albo pić jakieś naparki z melisy czy brać inne preparaty z apteki na uspokojenie??
Ja tez czasem nie mam cierpliwośći do starszego synka i nieraz rozedrę na niego paszczę.. ale później jest mi głupio i przykro że nie umiem hamować swoich negatywnych emocji.. i wiem że będe robić coś w tym kierunku żeby to zmienić jak tylko przestanę karmić
Powinniście szczerze porozmawiać.. wiem że to też trudne..bo sama uczę się romzawiać z moim małżem.. Ale innej rady nie ma..
Jeśli chcecie mieć szczęśliwe i uśmiechnięte dzieci..a nie zastraszone i bojące się powrotu do domu to musicie zacząć działać już teraz a nie jak dojdzie do poważniejszych rzeczy..
Trzymam kciuki!!
I GRATULUJĘ DZIECIACZKÓW!!!

Dzięki za słowa otuchy! Co do nerwowości to mój K. się po prostu na dłuższą metę do dzieci nie nadaje. A karci je, bo mówi że ktoś musi jak ja im na wszystko pobłażam. A ja stosuje metody super niani i nie uważam aby bicie czy krzyczenie cokolwiek i kiedykolwiek zdziałało! Kilka razy próbowałam innych metod niż super niania i efekt jest tragiczny Dzieci po prostu odreagowują każde skrzyczenie krzykiem a każde zbicie biciem. Moim chłopcom wszystko można przetłumaczyć nawet jak są wściekli! Nawet przedszkolanki to wyczaiły a mój stary jakoś nie może tego zakumać. Ciężka materia po prostu!
Już nawet nie wspominam o tym, że jak usłyszy o wyjeździe do innych dzietatych znajomych to zawsze jest jakaś wymówka i jadę z dziećmi sama. Zresztą w niedzielę do kościoła sama z dziećmi, do moich rodziców sama z dziećmi, do jego rodziców razem - ale po przyjeździe wychodzi do kumpli a wieczorem do knajp i tak przez weekend siedzę sama z dziećmi u teściów, bo nawet jak jest to odsypia imprezę. Kurcze czuję się trochę jak Wy tylko, że na obiad 2 kotlety więcej gotuję i skarpetki z podłogi zbieram a zarabiać i tak muszę.
A co do terapii to raczej nas nie stać bo mój K. jest na bezrobotnym, z resztą i tak by nie poszedł.

_________________

Kochana zapraszam na http://forum.e-mama.pl/viewtopic.php?t=1920&start=40240 tam jest nas więcej, bo tutaj chyba nitk nie zagląda

_________________

anneve pierwsze co musisz zrobic to wyslac do do UP. nie moze byc tak, ze ty masz wszytsko na glowie a on nic nie robi.
podzielcie sie. jedno zarabia, drugie zajmuje sie domem i dziecmi.

czemu od razu zakladasz ze sie nie zgodzi na terapie?

a jesli nie to coz...nic wiecej juz chyba nie trzeba mowic.....

_________________

oo matko,ja to bym takiego zostawila


eee ja sie tam ciesze ze jestem samotna zaden przydupas mi sie kolo nogi nie kręci i nie wytyka mi wszystkiego

wspołczuje,i nie wiem co poradzic koleżance,eh,takie zycie,boshee i ja psychologie studiuję ale ja nowicjusz,wybaczcie,moje rady nikomu nie pomoga

Ja to bym jeszcze zrozumiala gdybys Ty pracowala,
a on zajmowal sie dziecmi i domem ...
Czytalam niedawno taki artykul "matka pracujaca"
Tylko, ze tam gosciu odwalal cala robote jak baba ...

_________________

Witajcie dziewczynki!
No cóż ja również jestem sama... Jestem w 20tc...
Miało być wszystko ładnie super, byłam z chłopakiem, który ma już swoje dzieci... Chłopakiem, w sumie to już mężczyzna... Miałam nadzieję na początku, bo on chciał tego dzidziusia, a ja nie... Ale postawił na swoim wbrew mnie... No cóż...
Ma problemy z alkoholem, zawsze po pijaku dochodziło do rękoczynów, zawsze kazał mi wypier**** i usunąć ciążę... JA NIGDY BYM TEGO NIE ZROBIŁA!!!
Odeszłam , już 1,5miesiąca jestem u swoich rodziców... Bardzo mi pomagają, jestem im za to naprawdę wdzięczna....
Nie mam pracy, studiuję jeszcze... Pogubiłam się w tym wszystkim....

Wiem jedynie, że dzieciaczek rośnie zdrowy. Nie mogę się już doczekać aż wezmę ją (tak bo to będzie dziewczynka - NATALKA) w ramiona

_________________

Witaj cherri

Wiem że tu jest niby temat dla kobiet w ciązy..ale zapraszam Cię serdecznie na temat " Przeszłyśmy same przez ciążę"Tam jest nas dużo wiecej a tu niestety nikt się nie udziela...

Szczerze współczuję przeżyć i tego że się rozczarowałaś ..
I gratuluję zdrowej kruszynki w Twoim brzuszku!
Dasz radę tak jak każda z nas

hej dziewczyny kiedys tez siedzialam na tym watku pamietacie mnie?:)

_________________

bubu pamietam

_________________

ivette co u ciebie moja droga?:)

_________________

bubu nic ciekawego...

wczoraj bylismy z Ania w szpitalu. nabila sobie guza o ciezarki, ktore staly kolo lozka. wspinala sie na lozko i spadla. spuchla jej glowa jak bania.
nie stracila przytomnosci ani nie wymiotowala, wiec to dobre objawy.
jednak zadnego przeswietlenia jej nie robili...

miedzy mna i A tragedia.
jak na zlosc pracy jak nie bylo tak nie ma, wiec nie mam warunkow, zeby sie wyprowadzic.
zyjemy obok siebie, laczy nas dziecko i mieszkanie. i to wszytsko.

a u Was jak tam?

_________________

ivette mam nadzieje ze malej nic nie bedzie po tym upadku a za was trzymam kciuki licze ze cos sie poprawi i co sie takiego stalo ze sie od siebie oddaliliscie?

_________________

ale już wszystko z nią dobrze?

tak, wszytsko dobrze
wiecej bylo strachu niz faktycznego uszczerbku na zdrowiu. tylko guza miala wieeelkiego, ale juz okej

_________________

uff... to dobrze, że wszystko się dobrze skończyło pozdrawiamy oczywiście

_________________

_________________