Niestety nie mam dostepu do internetu zeby wczytac sie dokladnie w Wasze posty (mam nadzieje ze sie to zmieni). Wyglada na to ze wszystko zmierza ku temu ze wkrotce dolacze (czy juz dolaczylam...?) do Waszego grona. Nie musze chyba mowic jak jest mi ciezko... Szczerze mowiac to nawet w tym momencie nie potrafie sobie wyobrazic ze bedzie lepiej, a boje sie myslec o przyszlosci bo po prostu jej nie widze.

Caly czas sie zastanawiam czy odejsc czy moze czekac i miec nadzieje ze cos sie zmieni?? Niby rozsadek mowi ze powinnam wracac do polski (mieszkam teraz w uk) ale nie potrafie podjac tej decyzji. Moze dlatego ze wiem ze bylaby to decyzja bez odwrotu, definitywny koniec. Tutaj jeszcze moge miec nadzieje ze sie cos zmieni, ze moze to chwilowy kryzys mlodego faceta ktory ma zostac ojcem i troche sobie z tym nie radzi. Ale czy na pewno sie zmieni?

Jak znajde chwile to wkleje o co chodzi z watku o mamach w wielkiej brytanii, tam pisalam na biezaco co sie dzieje, ale chyba jednak to w tym watku powinnam pisac. Moze ktoras z Was cos poradzi - jako te ktore to przeszly, ktore sa bogatsze o doswiadczenie, ktore rozumieja co to jest ryczec przez kogos kto powinien byc wsparciem - szczegolnie w ciagy tych 9 miesiecy. Martwie sie ze moj nastroj odbije sie na dziecku, ze urodzi sie niespokojne i nerwowe - jedynie przez to ze jego rodzice popelnili blad bedac razem...

Ech...no niestety... sa faceci ktorzy zachowuja sie jakby to wokol nich terzbaby bylo skakac i nie czaja ze to oni powinni byc wsparciem a nie na odwrot....

Ja od mojego wyjechalam... moze nie sa to tysiace km... ale zrobilam to definitywnie i to byla najtrudniejsza decyzja w moim zyciu...
Momentami mysle ze jest ok...ze postawilam na swoim...cos sobie udowodnilam...pozatym musze myslec teraz o dziecku a nie o nim...! Nie powiem ze nie jest ciezko,denerwuje sie w sumie tak samo..no..moze zadziej...momentami chce poprostu miec w nim wsparcie..niewazne jaki by nie byl...ale nie mozna tak...... Jasne ze chcialabym zeby wszystko bylo cacy...ale doszlam do wniosku ze to nie zalezy teraz odemnie... tylko od niego... A ja bardzo chce wiedziec,czuc,miec pewnosc ze jemu zalezy na normalnej rodzince,... wiec jesli tak jest - niech sie wysili... jesli nie...... - pocieszam sie faktem ze to ja jestem w "dwupaku" i najwazniejsza jest i bedzie dla mnie dzidzia i jej dobro...
Pozdrowka gorace....! i powodzonka..nie zaleznie od tego jaka decyzje podejmiesz...

_________________

Ja mam ten sam problem, bo też nie wiem, czy lepiej być samej tak, jak teraz, czy się z debilem męczyć Po co mi on? Dzwonił przed chwilą i jakieś pretensje do mnie, że...echhh, szkoda gadać. IDIOTA. Dobrze mi bez niego, więc jak już wróci, to nie wiem, czy będę chciała wysłuchiwać tych pretensji, jakichś chorych wymysłów, znosić jego zaborczość, zazdrość obsesyjną i oglądać to, jak będzie mnie zmuszał do bycia z nim, bo niby "rodziną" jesteśmy. Nienawidzę go :/

_________________

Ekstencja, to wszytsko jasne... Po co sobie jeszcze zadajesz jakieś pytania?

Bo się boję być sama Boję się, że jak podejmę tę decyzję definitywnie i mu o tym powiem ( bo narazie to mu mówię, że zobaczymy, co to będzie, jak wróci) to zrobię źle Boję się samotności Mam moją małą sytuację tragiczną, bo co bym nie zrobiła, to i tak będzie źle i będę musiała ponieść konsekwencje swojej decyzji.. A tak mam nadzieję, że ktoś zrobi to za mnie

_________________

Niestety nie ma tak... Sami ponosimy odpowiedzialność za swoje decyzje... A jak jego nie lubisz, nie kochasz, nie chcesz z nim być... to po co się męczyć? Strach jest zawsze, ale im szybciej zakończysz jedno, tym szybciej zyskasz spokój i będziesz mogła zacząć żyć na nowo... Chyba że jeszcze nie jesteś pewna... to poczekaj na jego powrót...

To jeszcze tylko 2 miesiące.. Ja wiem, że on się nie zmieni i dalej będzie zaborczy i będzie mnie zmuszał do zamieszkania z nim A ja niedawno odkryłam, że ja chyba szczęśliwa teraz jestem Moja mama mnie bardzo straszy.. echh, nie robi tego złośliwie, ani (broń Boże) nie jest z tych, co uważają, że jak się ma dziecko, to już ślub, i jak nie pije i nie bije, to jest dobry.. Ona była samotną matką i zna wszystkie bolączki z tym związane. No ja jestem na to wszystko chyba za młoda, zasnę, obudzę się za 5 lat i wtedy zadecyduję

_________________

W każdym razie współczuję. Wobec zaborczości i zazdrości zawsze byłam bezsilna i na to niestety tylko jeden sposób... Odciąć się

Też myślałam, żeby go pociąć żartuję, dobrze przeczytałam Ja wiem, miałam kiedyś podobną sytuację, no i się pozbyłam toksycznego człowieka, no ale wtedy nie miałam dziecka

_________________

A teraz ten będzie toksyczny i dla Ciebie i dla dziecka...

Masz rację echhh

_________________

Kochanie - moja historia to chyba najlepszy przykład, że SAMA!!!!!!

_________________

Ekstencja i w dodatku wychodzi, że powtarzasz stare błędy... ech, no sama zdecydujesz

Emila, bo ja mam dopiero 22 lata i mnie to wszystko przerasta

_________________

Ja mam 20 i co?
I nico

Słonko pisz do mnie na PW jesli chcesz sie wypłakac
bede obok ciebie tak jak obok mnei sa dziewczny na forum :*

_________________

Nie no nie przesadzajmy, nie będę przez niego płakać Ale dziękuję

_________________

To podziwiam
Ja płakałam non stop...
Ale u mnie to wiesz

_________________

Ekstencja, Anna, to nie wiek daje nam siłę, a doświadczenie... Niejedna pięćdziesiątka mogłaby sobie nie poradzić. Nic nie ma takiej mocy, żeby nas mogło przerosnąć. To Wy wybieracie, możecie być z nim, możecie żyć bez niego... Jeśli uważacie, że samotność będzie gorsza, to bądźcie z nim. Jeśli związek będzie Was niszczył - odejdźcie. Jeśli jeszcze nie potraficie zadecydować - poczekajcie... Ale nie kajajcie się, nie dajcie sobą manipulować, kontrolować się, nie bójcie się, nie kłamcie, bo to tez oznacza strach... Nie zabiegajcie o uwagę, nie narzucajcie się, nie dzwońcie, szczerze mówcie o swoich uczuciach.
Płacz nie świadczy o słabości. Jest sposobem odreagowania uczuć... i pomaga. To żadna hańba.

mukaa ja wrocilam do polski ale nie zerwalam kontaktu......taki zwiazek na odleglosc.........tyle co przeplakalam przez niego w ciazy to dziewczyny z forum wiedza.....szkoda ze on nie.........potem bajka byl przy porodzie...cudowne 5 dni i nadzieja na lepsze jutro..........przedwczoraj uslyszalam : Wypi....z mojego zycia .Nie chce Cie znac.......zniszczylas mi zycie ,przez Ciebie musze zapierd.......a ty nic nie robisz...........
Zabolalo....co ja kur.........pisze dalej boli, ale mam malego i mam nadzieje ze dam rade.....tyle pocieszalam laski ze sama uwierzylam ze mozna sobie poradzic..........wracam do uk w czerwcu razem z kolezanka ,ktora tez jest samotna mama, bedzemy na zmiane opiekowac sie dziecmi, tu nie mam nic a nie mam zamiaru mieszkac z rodzicami tam mam socjal.......ja Ci proponuje zalatwic sobie wszystkie benefity w uk.........wysle ci na priv moj nr gg , jesli pracujesz na stale nie przez agencje to maz duzo praw a jak przez agencje to musisz zalozyc firme.........zreszta pewnie wiesz o tym wszystkim ....bedzie dobrze.......musi byc:)

_________________

alex smutno mi to czytac myslalam ze z tatusiem wszystko ok i ze jestescie szczesliwi a tu takie cos... ale damy sobie rade wszystkie!! Jestesmy dzielne kobiety!!!

_________________